การมาดูงานมหาวิทยาลัยที่นี่ทำให้พบว่า คนอินเดียส่วนใหญ่ มีความมุ่งมั่นจะสร้างผลงานให้ติดอันดับสำคัญของโลกค่อนข้างมาก จึงพยายามที่จะทำงานให้ดีมีคุณภาพเชิงประจักษ์ และอาจหมายรวมถึงการสร้างภาพลักษณ์ไปข้างหน้าก่อน เพื่อให้ก้าวไปให้ถึง
การเตรียมทักษะสำหรับผู้เรียน ก่อนหน้าที่จะเกิดวิกฤต COVID-19 มีการกล่าวถึงทักษะในศตวรรษที่ 21 ซึ่งมี 12 ทักษะที่เหมาะกับนักเรียนในยุคนั้น โดยกำหนดออกเป็น ทักษะในการเรียน: การคิดอย่างมีวิจารณญาณ (Critical thinking),ความคิดสร้างสรรค์ (Creativity), การสร้างความร่วมมือ (Collaboration), การสื่อสาร (Communication) ทักษะในการเข้าใจและสื่อสารได้: การสามารถในการสื่อข่าวสาร (Information literacy), การรู้สื่อ (Media literacy), การรู้เทคโนโลยี (Technology literacy), ทักษะชีวิต: ความสามารถในการยืดหยุ่น (Flexibility), ความเป็นผู้นำ (Leadership), การเป็นผู้ริเริ่ม (Initiative), การสร้างผลผลิต (Productivity), ทักษะทางสังคม (Social skills)
การเตรียมการสู่อนาคต (future readiness) เป็นคำที่มีการกล่าวถึงมากขึ้นในช่วงวิกฤตโรคอุบัติใหม่ COVID-19 เนื่องจาก วิกฤตการณ์นั้นส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลง และการปรับตัวอย่างรุนแรงในการดำรงชีวิต ทั้งในด้านธุรกิจ สังคม รวมไปถึงทางด้านการศึกษา จากการที่ถูก lock down หรือการกักตัวอยู่กับบ้าน หรือในพื้นที่กักตัว ทำให้การเรียนรู้ตามปกติที่เกิดขึ้นในโรงเรียนสำหรับเด็ก ก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงอย่างหนัก สำหรับคนไทย ที่ไม่คุ้นเคยกับการเรียน online หรือเรียนทางระบบ internet กลายเป็นสภาวะปกติใหม่ (New Normal)ที่จะต้องคุ้นชินในเวลาอันสั้น
ช่วงส่งท้ายปีเก่า และต้อนรับปีใหม่ จะเป็นช่วงที่หลายคนจะมีเป้าหมายที่จะปรับเปลี่ยนตนเองไปในแนวทางที่ดีขึ้น บางคนถึงกับตั้งปณิธาน (determination) คือ การตั้งปรารถนา เป็นความตั้งใจอันแน่วแน่ที่จะให้เกิดการบรรลุตามเป้าหมายที่กำหนดไว้
ที่สำคัญ อย่าทำทุกอย่างเป็นวาทกรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่ดูดี แต่ไม่เคยปฏิบัติ หรือไม่มีเป้าประสงค์ที่จะทำจริง และคงจะเป็นการดีมากถ้าผู้ใหญ่ทำตนเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับพวกเขา เพราะสิ่งที่เขียนเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหรือปฏิรูปนั้น มิใช่ให้เด็กและเยาวชนดำเนินการ โดยผู้ใหญ่ยังดำเนินในแนวทางตรงข้าม . . .
องค์กร PISA ให้ความสนใจเกี่ยวกับการพัฒนาทักษะของการอ่านในโลกดิจิทัล(Developing literacy skills in a digital world: New finding from PISA) ซึ่งรายงานเมื่องวันที่ 4 พฤษภาคม 2021 และพบว่า 47 % ของนักเรียนวัย 15 ปีในประเทศ OECD เท่านั้นที่สามารถแยกแยะความจริงจากข้อมูลที่อ่านในโลกดิจิทัล
แนวคิดเดิมที่คลาดเคลื่อนไปแล้ว การปรับเข้าสู่แนวคิดใหม่ปริญญาเป็นตัวกำหนดอาชีพ และอนาคตเรา ¾ ของคนจบปริญญา ไม่ได้ทำงานในสาขาที่เรียนมา เราต้องหา Passion สิ่งที่ชอบเราให้เจอ และทำตาม คนส่วนใหญ่ไม่รู้จัก passion ตนเอง แต่มีหลังจากลองทำมันสายเกินไปที่จะออกแบบชีวิตตนเอง หากรักชีวิต ควรจะออกแบบชีวิต และทำได้ทุกเมื่อไม่สาย. . .
การมีความรักหรือความสัมพันธ์กับสิ่งที่เป็นเครื่องจักร เป็น software ที่ออกแบบมาเพื่อให้มีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ได้อย่างธรรมชาติ นอกจากถามตอบ แล้วยังมีการเริ่มบทสนทนา เรียกขาน อาจจะมีออดอ้อนได้ โดยเป็นรูปแบบ chatbot ที่ได้รับความนิยมในเอเชียที่มีชื่อว่า Xiaoice หรือเสี่ยวไอซ์ จาก Microsoft เป็นตัวแทนสาวน้อยวัย 18 ปี ที่สามารถเลียนแบบความเข้าอกเข้าใจของมนุษย์ แถมส่งข้อความว่าคิดถึง และชักชวนให้กลับมาคุยกันหากเห็นผู้ใช้งานหายหน้าไปนานกว่าปกติ รวมถึงการคุยเรื่องต่าง ๆ ได้ แต่ช่วงหลังการคุยกับตื้นเขินขึ้น ด้วยการที่รัฐบาลจีนใส่ตัวกรองในเรื่องที่มีความอ่อนไหว ทำให้ chatbot นี้ลดความฉลาดลง แต่ความสามารถนี้ในโลกตะวันตกจะมีการขยายมากขึ้น. . .
การปรับตัวรับกับเทคโนโลยีขององค์กรต่าง ๆ ในช่วง 2020-2025 มีทิศทางที่จะรับมาใช้ได้ง่ายและเร็วขึ้น ซึ่งได้แก่ Cloud computing, big data และ e-commerce ซึ่งสิ่งที่จะต้องตามมา คือ เรื่องของระบบความปลอดภัยด้วย encryption รวมไปถึงการใช้ระบบอัตโนมัติต่าง ๆ รวมไปถึงหุ่นยนต์ ปัญญาประดิษฐ์ ซึ่งปัญญาประดิษฐ์นี้จะถูกนำไปใช้มากขึ้นในองค์กรที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสาร และข้อมูลที่เกี่ยวกับดิจิทัล รวมไปถึงอุตสาหกรรมด้านสุขภาพ และการเดินทาง การใช้ Big data, IoT และหุ่นยนต์จะถูกนำมาใช้ในอุตสาหกรรมด้านเหมือนแร่มากขึ้น ซึ่งย่อมมีผลกระทบต่อแรงงานที่เป็นมนุษย์ ซึ่งจะต้องปรับเปลี่ยนตนเองให้ทันกับอาชีพใหม่ ๆ ที่จะเกิดขึ้นเพื่อทดแทนอาชีพเดิมที่จะลดลงไปอย่างมาก รวมถึงการฝึกทักษะใหม่ ๆ ที่จะต้องเรียนรู้ นอกจากนี้ยังมีเรื่องของ Augmented และ virtual reality, 3D และ 4D printing, การพัฒนาด้านการสะสมพลังงาน, การพัฒนาด้านวัสดุศาสตร์ เช่น nanotubes, grapheme, biotechnology, quantum computing, …
การเปลี่ยนตนเองของหลาย ๆ คนที่ผ่านมาในหลายปีนั้น มักจะมีความมุ่งมั่นเพียงแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง ตั้งแต่ 30-180 วัน โดยมากมักจะไม่ค่อยเกิน 90 วัน ซึ่งมักจะเริ่มจากกิจกรรมที่เราต้องการที่จะเปลี่ยน แต่เราไม่ได้เริ่มต้นจากคำถามที่ว่า ทำไมเราถึงอยากเปลี่ยน เพราะคำถามว่าทำไม จะเป็นแรงจูงใจอย่างแรงที่ช่วยให้เราเดินทางฝ่าความยากลำบาก เป็นการกำหนดเป้าหมายของกิจกรรมที่จะตามมา รวมถึงจะระบุด้วยว่าเราจะทำกิจกรรมนั้นอย่างไร เป้าหมายอาจจะเป็นเป้าหมายระยะสั้น ๆ หรือหากเป็นการเชื่อมต่อกับเป้าหมายใหญ่ของชีวิตได้ก็จะยิ่งดี เช่น เราเกิดมาทำไม เราต้องการทำประโยชน์อะไรให้กับใคร แต่คงไม่ใช่เพียงประโยชน์ของเราเพียงคนเดียวการมีประโยชน์กับคนรอบตัวเรา หรือคนอื่นบ้าง มันเป็นการสร้างคุณค่าให้กับตนเองและสังคม สิ่งนี้จะเป็นแรงขับดันให้เราเดินไปข้างหน้า…
